Muis in huis

Hallo lieve allemaal!

Ik schrijf mijn blog terwijl ik ondertussen vol spanning zit toe te kijken waar de kat van de buren mee uit de kast komt zetten. Ik deed net een poging om te slapen toen ik in eens getrippel en geritsel hoorde. Aangezien ik geen idee heb wat ik in Afrika in dat geval allemaal kan aantreffen, durfde ik niet zelf op onderzoek uit te gaan. Ik heb Josephine gebeld en die heeft haar huiskat gebracht. De kat zit nu al een kwartier in de startblokken voor de kast waar het geritsel uitkomt, klaar om aan te vallen. Ik op mijn beurt durfde me de eerste tien minuten ook niet te vervoeren, bang voor wat er uit zou kunnen komen. Inmiddels zit ik op bed en hou ik het kat en muis spelletje strak in de gaten. Tenminste, ik hoop dat het een muis is!

Aangezien ik nu toch niet kan slapen, kan ik net zo goed even gauw een blog schrijven.

Vorige week maandag hebben we weer lesgegeven op de crèche. Of eigenlijk voornamelijk Jorien. We zijn tegenwoordig met drie vrijwilligers op maandag, dat is wel wat veel. Dus ik heb mij in eerste instantie nuttig gemaakt met het opruimen van de troep van het schilderen. Deze keer was het thema van de les het menselijk lichaam. We hadden een lichaam geschilderd op een kartonnen plaat, met daarbij bordjes van de namen van de verschillende lichaamsdelen. Eerst hebben we alle bordjes met de klas doorgenomen en vervolgens hebben we een aantal kinderen naar voren geroepen om hen de bordjes op de juiste plek op het lichaam te laten plakken. Het was een leuke les. Ik hoop dat de kinderen er iets van opgestoken hebben.

De dinsdagochtend met de straatjongens verliep moeizaam. Dat is eigenlijk niks nieuws, maar nu hadden Jorien en ik er allebei genoeg van. Het is namelijk zo dat elke keer als we programma hebben met de jongens, we eerst een uur achter ze aan moeten vangen voordat we ze allemaal bij elkaar hebben. Is de één aanwezig, is de andere weer pleite en zo knijpen ze er elke keer tussenuit. Ook tijdens de les of training lopen ze maar zo weg. Maar het meest frustrerende vind ik toch wel dat ze continu in het Luganda spreken. Of erger: grapjes maken. We zijn samen met Paul het gesprek met de jongens aangegaan. Paul is even flink boos geworden. Dat hielp wel. Ik durf alleen niet te zeggen voor hoe lang.
’s Middags heb ik weer computerles gegeven. Normaal gesproken zijn er te veel mensen en ook telkens weer andere, waardoor het heel langzaam gaat en je ook niet echt verder komt dan de basis. Maar deze keer waren er maar drie personen, waarvan er twee al eerder waren geweest. Het was een productief lesje. Ik vind het elke week weer leuk om te doen. Het geeft voldoening. Ze zijn heel dankbaar en het is leuk om te zien hoe voldaan ze zijn als het lukt. Ze noemen mij inmiddels teacher Anna. Ook de kinderen van de crèche noemen mij zo. Als ik door de wijk loop waar ik werk, Kimasa, word ik regelmatig nageroepen als teacher Anna. Dat is wel heel leuk.
Laat in de middag zijn we weer met Evelien en Bianca naar Soweto geweest. Deze keer hebben de vrouwen ons voorgedaan hoe de kralen worden gemaakt van papier. Allereerst wordt het papier in stroken gesneden en op kleur gesorteerd. Deze stroken zijn breed aan de onderkant en lopen steeds smaller aan naar boven. Dan draaien ze het papier heel strak om een naald heen, beginnend met de brede onderkant. Uiteindelijk lijmen ze het laatste stukje vast. Dan heb je de kraal. Daarna gaat er volgens mij nog een beschermend laagje over heen, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Ook wij hebben ons eraan gewaagd. Het ging wel redelijk, alleen het tempo zat er niet erg in. Het was heel leuk om die vrouwen bezig te zien. En volgens mij vonden ze het ook wel leuk om ons te zien tobben.

Woensdagochtend zijn we weer naar de mobiele kliniek geweest. Het was een vrij rustige dag. De priester die er normaal gesproken ook is, was er deze keer niet. Daardoor had ik wat meer te doen en lag het tempo ook wat hoger. Het liep lekker door en de ochtend was dan ook snel voorbij.
Donderdag hadden we afgesproken met Bianca en Evelien om nu in het andere lokaal muurschilderingen te maken. Ook deze keer is het weer heel leuk geworden. We hebben ook in beide lokalen het alfabet boven het schoolbord geschilderd. Daar hadden de leraressen om gevraagd. Zie de foto’s voor het resultaat!

Vrijdag was het dan eindelijk zo ver: de excursie naar de Sipi Falls. Voordat we echt daadwerkelijk naar de watervallen gingen, zijn we eerst naar het guest house gereden om onze spullen te droppen en te eten. Het was een lange zit in de taxi, maar dan heb je ook wat!
Die dag hebben we twee watervallen bezocht. De klimtochten door de bergen waren wel vermoeiend, zeker met de hitte op je rug, maar het was het absoluut waard! Bij één van deze watervallen kon je er ook achter staan. Dat was heel bijzonder! De natuur rondom de watervallen was prachtig. Ik heb mezelf flink kunnen uitleven met mijn camera. ’s Avonds waren we allemaal afgemat en zijn we vroeg naar bed gegaan. We sliepen in een bamboehutje, dat gaf echt een Afrikaans gevoel. En als je onze slaapkamer uitliep, keek je recht op de watervallen. We hadden die avond ook nog eens een hele heldere volle maan. Echt super mooi!
De volgende dag zijn we naar een stadje gegaan wat redelijk dichtbij ligt: Mbale. Diezelfde dag zijn we naar de plek gegaan waar één van de straatjongens vandaan komt, naar zijn opa. Zijn opa woonde prachtig in de bergen. Overal waar je kon kijken zag je mooie natuur. Het was voor Julius een jaar geleden dat hij zijn familie had gezien. Je zag aan zijn gezicht dat hij het fijn vond om zijn opa en zijn andere familie weer te zien. Dat was een bijzonder moment.
Zondag zijn we naar het ontbijt weer naar huis gereden. Toen ik thuis kwam was iedereen op Katayamba druk bezig met de voorbereidingen voor de verjaardag van Hida. Hida is zes december twee jaar geworden en dat werd uitgebreid gevierd. Ik heb wat geholpen met koken en de boel versieren. Het was uiteindelijk een hele gezellige avond met lekker Oegandees eten en af en toe wat dansen tussendoor.

Dat was de week wel weer zo ongeveer. Deze week is in principe mijn laatste volle werkweek. Volgende week maandag komen mijn ouders, en dan wil ik zo veel mogelijk mijn tijd met hen doorbrengen. Ik kan haast niet wachten om ze hier alles te laten zien!

O ja, wat betreft de kat: dat was een teleurstelling. Josephine had mij beloofd dat de kat de muis wel even zou vangen en dat hij absoluut niet in huis zou plassen. De kat heeft uiteindelijk wel een duik genomen in de kast, maar kwam er weer uit zonder muis. En ten overmaat van ramp heeft hij mijn hele laptoptas onder gepist. Lekker is dat. Gelukkig heb ik na twee maanden Afrika een engelengeduld opgebouwd!